Ciężko mi się do tego przyzwyczaić, ale jestem trzydziestolatką!
30 lat...czy to dużo? I tak, i nie. Niby czuję się młodo, ale przez moje doświadczenia mam często wrażenie, że jestem starsza od moich rówieśników. Mam tak odkąd zachorowałam. Myślę, że przez chorobę umknęło mi kilka lat życia i ominęła beztroska młodość, kiedy można było się wyszaleć.
Zachorowałam miesiąc po szesnastych urodzinach, tyle już lat ciągnie się tułaczka po szpitalach, lekarzach...
Patrząc wstecz na to wszystko co mnie spotkało jestem jednak bardzo dumna, że dotrwałam trzydziestki!👍