22 kwietnia 2010
Tydzień
szkolny prawie dobiegł końca-bo zaraz czekają mnie jeszcze dwie godziny
fizyki.A jutro wolne.Dość ciężkie te dni były-sprawdzian z
geografii,dwie kartkówki z chemii i fizyki.Przyszły tydzień równie
pracowity-sprawdzian z niemieckiego,biologii,angielskiego...
Gdyby nie te moje problemy z pamięcią byłoby OK.Ale cóż,to przez te odczyny popromienne w płatach czołowych.
Wczoraj miałam totalnego lenia,nie miałam żadnej lekcji,więc mogłam cały dzień przesiedzieć w piżamie i odpoczywać.
Wciąż czekam na wynik rezonansu i termin wizyty kontrolnej na onkologii.Fajnie byłoby,gdyby na wyniki rezonansu nie musiało się czekać kilka tygodni...nierealne.Ciekawa jestem jakie jeszcze w najbliższym czasie czekają mnie badania.
Przeraża mnie fakt,że za kilka miesięcy na prawdę wracam do szkoły.Skończą się zajęcia indywidualne,zacznie się masa nauki,i obowiązków.W dodatku nie znam prawie nikogo ze swojej nowej klasy...Mam nadzieję,ze jakoś się tam odnajdę.
Dni tak szybko mijają...nim się obejrzę,robi się już ciemno.W dodatku ta pogoda się zepsuła.Mogłoby być już cały czas ciepło.Kocham wystawiać twarz pod promienie słoneczne...
Często zastanawiam się jak teraz wyglądałoby moje życie gdyby nie choroba.Myślę,że byłabym inna.Może czasami bardziej wesoła,wyluzowana?czy myślałabym o życiu tak jak teraz?i potrafiła się cieszyć małymi rzeczami...?
Trudno mi odpowiedzieć sobie na to pytanie-jaka bym była.Ale wiem na pewno,że choroba i pobyt na oddziale onkologicznym dużo mnie nauczyły.Nie przypuszczałam,że w ciężkich chwilach między obcymi sobie ludźmi może wytworzyć się taka więź przyjaźni,sympatii,wsparcia i zaufania.Poznałam tam takich ludzi,o których zawsze będę pamiętać.Choć niektórych osób nie widziałam już kilka miesięcy,to często chętnie ich wspominam.Wracam pamięcią do chwil,które najlepiej zapamiętałam.które były w tym trudnym czasie oderwaniem od szarej,szpitalnej rzeczywistości.
Od jakiegoś czasu spotykam się z Irkiem:) i póki co,jest sympatycznie.
A to efekt mojego nudzenia się :http://img405.imageshack.us/img405/4619/pulpit9.jpg
Gdyby nie te moje problemy z pamięcią byłoby OK.Ale cóż,to przez te odczyny popromienne w płatach czołowych.
Wczoraj miałam totalnego lenia,nie miałam żadnej lekcji,więc mogłam cały dzień przesiedzieć w piżamie i odpoczywać.
Wciąż czekam na wynik rezonansu i termin wizyty kontrolnej na onkologii.Fajnie byłoby,gdyby na wyniki rezonansu nie musiało się czekać kilka tygodni...nierealne.Ciekawa jestem jakie jeszcze w najbliższym czasie czekają mnie badania.
Przeraża mnie fakt,że za kilka miesięcy na prawdę wracam do szkoły.Skończą się zajęcia indywidualne,zacznie się masa nauki,i obowiązków.W dodatku nie znam prawie nikogo ze swojej nowej klasy...Mam nadzieję,ze jakoś się tam odnajdę.
Dni tak szybko mijają...nim się obejrzę,robi się już ciemno.W dodatku ta pogoda się zepsuła.Mogłoby być już cały czas ciepło.Kocham wystawiać twarz pod promienie słoneczne...
Często zastanawiam się jak teraz wyglądałoby moje życie gdyby nie choroba.Myślę,że byłabym inna.Może czasami bardziej wesoła,wyluzowana?czy myślałabym o życiu tak jak teraz?i potrafiła się cieszyć małymi rzeczami...?
Trudno mi odpowiedzieć sobie na to pytanie-jaka bym była.Ale wiem na pewno,że choroba i pobyt na oddziale onkologicznym dużo mnie nauczyły.Nie przypuszczałam,że w ciężkich chwilach między obcymi sobie ludźmi może wytworzyć się taka więź przyjaźni,sympatii,wsparcia i zaufania.Poznałam tam takich ludzi,o których zawsze będę pamiętać.Choć niektórych osób nie widziałam już kilka miesięcy,to często chętnie ich wspominam.Wracam pamięcią do chwil,które najlepiej zapamiętałam.które były w tym trudnym czasie oderwaniem od szarej,szpitalnej rzeczywistości.
Od jakiegoś czasu spotykam się z Irkiem:) i póki co,jest sympatycznie.
A to efekt mojego nudzenia się :http://img405.imageshack.us/img405/4619/pulpit9.jpg
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz